La ballata dell'amore cieco (o della vanità)
Fabrizio De André
Edizioni Leonardi Srl / La Cascina Edizioni Musicali Srl
Un uomo onesto, un uomo probo,
tralalalalla tralallaleru
s'innamorò perdutamente
d'una che non lo amava niente.
Gli disse portami domani,
tralalalalla tralallaleru
gli disse portami domani
il cuore di tua madre per i miei cani.
Lui dalla madre andò e l'uccise,
tralalalalla tralallaleru
dal petto il cuore le strappò
e dal suo amore ritornò.
Non era il cuore, non era il cuore,
tralalalalla tralallaleru
non le bastava quell'orrore,
voleva un'altra prova del suo cieco amore.
Gli disse amor se mi vuoi bene,
tralalalalla tralallaleru
gli disse amor se mi vuoi bene,
tagliati dei polsi le quattro vene.
Le vene ai polsi lui si tagliò,
tralalalalla tralallaleru
e come il sangue ne sgorgò,
correndo come un pazzo da lei tornò.
Gli disse lei ridendo forte,
tralalalalla tralallaleru
gli disse lei ridendo forte,
l'ultima tua prova sarà la morte.
E mentre il sangue lento usciva,
e ormai cambiava il suo colore,
la vanità fredda gioiva,
un uomo s'era ucciso per il suo amore.
Fuori soffiava dolce il vento
tralalalalla tralallaleru
ma lei fu presa da sgomento,
quando lo vide morir contento.
Morir contento e innamorato,
quando a lei niente era restato,
non il suo amore, non il suo bene,
ma solo il sangue secco delle sue vene.
Ballada o ślepej miłości (lub o próżności)
Raz człowiek prawy, człowiek zacny
tralalalalla tralalalaleru
w pannie zadurzy się bez pamięci,
która pokochać go nie miała chęci.
„Jutro masz przynieść”- tak mu mówiła.
tralalalalla tralalalaleru
„Jutro masz przynieść”- tak mu mówiła-
„serce twojej matki, bym je psom rzuciła”.
Poszedł i zabił matkę swoją
tralalalalla tralalalaleru
i serce z piersi wyrwał jej,
aby ofiarować je wybrance swej.
Lecz nie o serce tutaj chodziło
tralalalalla tralalalaleru
tej potworności mało jej było,
by ślepą jego miłość czyniło jej miłą.
Rzekła mu zatem:-„Jeśli tak kochasz”
tralalalalla tralalalaleru
Rzekła mu zatem:-„Jeśli tak kochasz,
podetnij sobie żyły i przeguby mi pokaż”.
On ostrym nożem przeciął swe żyły
tralalalalla tralalalaleru
i kiedy jeszcze krwią broczyły,
przed jej oblicze wrócił, choć tracił już siły.
Wtedy mu rzekła, głośno się śmiejąc
tralalalalla tralalalaleru
świetnie się bawiąc, gdy patrzył na nią:
„Śmierć będzie próba twoją ostatnią”.
Gdy krew uchodząc wolno ciemniała
i już bezmierny ciężar był powiek,
Próżność oziębła się radowała
z miłości do niej zabił się człowiek.
Skądś nagle powiał wiatr łagodny
tralalalalla tralalalaleru
a strach ogarnął jej umysł chłodny,
gdy na twarzy trupa ujrzała uśmiech pogodny.
Jak mógł tak umrzeć, taki szczęśliwy,
względy i miłość ją opuściły,
zszedł zakochany, bez wzajemności,
jej zaś pozostały sucha krew i kości.
La balada del amor ciego (o de la vanidad)
Un hombre honesto, un hombre honrado
se enamoró perdidamente
de una que no lo amaba nada.
Le dijo: «Tráeme mañana»
Le dijo: «Tráeme mañana
el corazón de tu madre para mis perros»
Él fue a su madre y la mató,
su corazón del pecho le sacó
y junto a su amor retornó.
No era el corazón, no era el corazón
no le bastaba aquel horror
quería otra prueba de su ciego amor.
Le dijo:«Amor, si bien me quieres»,
le dijo: «Amor, si bien me quieres
de las muñecas, las venas córtate".
De las muñecas las venas se cortó
y cuando de ellas la sangre brotó,
corriendo como un loco junto a ella volvió.
Le dijo ella riendo fuerte,
le dijo ella riendo fuerte:
«La última prueba será la muerte».
Y mientras la sangre lenta salía
y ya cambiaba su color
la Vanidad fría gozaba:
un hombre había muerto por su amor.
Fuera soplaba suave el viento
pero ella sintió desconcierto
cuando lo vio morir contento,
morir contento y enamorado
mientras a ella nada había quedado,
ni su amor, ni su bien,
solo la sangre seca de sus venas.
by Mercedes Sanchez Marco